اختلال شخصیت

افراد شخصیت‌های منحصر به فردی دارند که از ترکیب پیچیده‌ای از ویژگی‌های مختلف تشکیل شده است. ویژگی‌های شخصیتی بر نحوه درک و ارتباط افراد با دنیای اطرافشان و همچنین نحوه دیدن خود تأثیر می‌گذارد.

هر شخص ویژگی‌های شخصیتی دارد که به او کمک می‌کند تا به طور سازگار با محیط همواره در حال تغییر سازگاری یابد؛ این سازگاری منجر به روابط سالم و راهبردهای مقابله‌ای بهتر خواهد شد. وقتی افراد دارای ویژگی‌های شخصیتی هستند که سازگاری کمتری با عملکرد روزانه دارد، منجر به انعطاف‌ناپذیری و مقابله ناسالم می‌شود. به عنوان مثال، آن‌ها ممکن است استرس را با نوشیدن یا سوء استفاده از مواد مخدر مدیریت کنند، به سختی خشم خود را مدیریت کنند و اعتماد و ارتباط با دیگران برایشان سخت باشد.

زمانی که عملکرد فرد با این ویژگی‌ها مختل می‌شود، ممکن است پای یک اختلال شخصیت وسط باشد.

شخصیت، طرز تفکر، احساس و رفتاری است که فرد را از سایر افراد متمایز می‌کند. شخصیت یک فرد تحت تأثیر تجربیات، محیط (محیط اطراف، موقعیت‌های زندگی) و ویژگی‌های موروثی است. شخصیت یک فرد معمولاً در طول زمان ثابت می‌ماند.

اختلال شخصیت یک وضعیت سلامت روان است که در آن افراد یک الگوی مادام‌العمر از دیدن خود و واکنش به دیگران دارند؛ به گونه‌ای که باعث ایجاد مشکل می‌شود. افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی اغلب در درک احساسات و تحمل پریشانی مشکل دارند و به صورت تکانشی عمل می‌کنند. این امر باعث می‌شود که آن‌ها در برقراری ارتباط با دیگران مشکل داشته باشند و باعث مشکلات جدی شود و بر زندگی خانوادگی، فعالیت‌های اجتماعی، عملکرد کار و مدرسه و کیفیت کلی زندگی آن‌ها تأثیر بگذارد. درمان بالینی فردی یکی از راه کارهایی است که می تواند به حل این مشکلات کمک کند تا فرد احساس بهتری نسبت به خود و اطرافیان داشته باشد. برای اطمینان بیشتر در ابتدا باید بدانید که مشاوره فردی چیست. سپس، برای درمان اقدام کنید.

اختلال شخصیت چیست؟

برای تشخیص اختلال شخصیت، نحوه تفکر، احساس و رفتار فرد از انتظارات فرهنگ منحرف می‌شود، باعث ناراحتی یا مشکلات عملکردی می‌شود و در طول زمان ادامه می‌یابد. الگوی تجربه و رفتار معمولاً در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می‌شود و باعث ناراحتی یا مشکلاتی در عملکرد خواهد شد. بدون درمان، اختلالات شخصیت می‌توانند در طولانی‌مدت ادامه یابند.

۱۰ نوع اختلال شخصیت وجود دارد که هر کدام ویژگی‌ها و علائم متفاوتی دارند.

اختلالات شخصیت الگوهای رفتاری و تجربیات درونی طولانی‌مدتی هستند که به طور قابل‌توجهی با آنچه انتظار می‌رود متفاوت است. آن‌ها حداقل دو مورد از این مناطق را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند:

• طرز تفکر در مورد خود و دیگران

• روش واکنش عاطفی

• راه ارتباط با افراد دیگر

• روش کنترل رفتار

انواع اختلال شخصیت

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، که به عنوان انتشارات مرجع استاندارد برای بیماری‌های روانی شناخته شده است، ۱۰ نوع اختلال شخصیت را در سه خوشه (دسته) اصلی سازماندهی می‌کند. هر خوشه علائم مشترک متفاوتی دارد.

اختلال شخصیت خوشه  A

اختلالات شخصیتی خوشه A شامل تفکر یا رفتارهای غیرعادی و عجیب است. و شامل موارد زیر است.

• اختلال شخصیت پارانوئید: ویژگی اصلی این بیماری پارانویا است که عبارت است از بی‌اعتمادی و بدگمانی مداوم به دیگران بدون دلیل کافی برای این سوءظن. افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید اغلب بر این باورند که دیگران سعی در تحقیر، آسیب رساندن یا تهدید آن‌ها دارند.

• اختلال شخصیت اسکیزوئید: این وضعیت با الگوی ثابت جدایی و بی‌علاقگی عمومی نسبت به روابط بین فردی مشخص می‌شود. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید در هنگام تعامل با دیگران طیف محدودی از احساسات را دارند.

• اختلال شخصیت اسکیزوتایپی: افراد مبتلا به این بیماری الگوی ثابتی از ناراحتی شدید و نیاز محدود به روابط نزدیک را نشان می‌دهند. روابط ممکن است توسط دیدگاه های تحریف شده آن‌ها از واقعیت، خرافات و رفتارهای غیرعادی مانع شود.

اختلال شخصیت خوشه  B

اختلالات شخصیت خوشه B شامل رفتارهای نمایشی و نامنظم است. افراد مبتلا به این نوع شرایط، احساسات شدید، ناپایدار و رفتارهای تکانشی از خود نشان می‌دهند. اختلالات شخصیت خوشه B عبارتند از:

• اختلال شخصیت ضد اجتماعی (ASPD): افراد مبتلا به ASPD به دیگران احترام نمی‌گذارند و از هنجارها یا قوانین پذیرفته شده اجتماعی پیروی نمی‌کنند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی ممکن است قانون را زیر پا بگذارند یا به اطرافیان خود آسیب جسمی یا روحی وارد کنند. آن‌ها ممکن است از پذیرفتن مسئولیت رفتارهای خود امتناع کنند و/یا نسبت به پیامدهای منفی اعمال خود بی‌توجهی نشان دهند.

• اختلال شخصیت مرزی (BPD): این وضعیت با مشکل در تنظیم عاطفی مشخص می‌شود که منجر به کاهش عزت نفس، نوسانات خلقی، رفتارهای تکانشی و متعاقب آن مشکلات روابط می‌شود.

• اختلال شخصیت هیستریونیک: این وضعیت با احساسات شدید، ناپایدار و یک تصویر مخدوش از خود مشخص می‌شود. برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک، عزت نفس آن‌ها به تایید دیگران بستگی دارد و از احساس واقعی خودارزشمندی ناشی نمی‌شود. آن‌ها تمایل شدیدی دارند که مورد توجه دیگران قرار گیرند و ممکن است رفتارهای نمایشی و/یا نامناسبی برای جلب توجه نشان دهند.

• اختلال شخصیت خودشیفته: این وضعیت شامل الگوی ثابتی از برتری و خودبزرگ‌بینی ادراک شده، نیاز مفرط به تمجید و تحسین و عدم همدلی با دیگران است. این افکار و رفتارها اغلب ناشی از اعتماد به نفس پایین و یا عدم اعتماد به نفس است.

اختلال شخصیت خوشه  C

اختلالات شخصیت خوشه C شامل اضطراب و ترس شدید است و عبارتند از:

• اختلال شخصیت اجتنابی: افراد مبتلا به این بیماری احساس بی‌کفایتی مزمن دارند و نسبت به قضاوت منفی توسط دیگران بسیار حساس هستند. اگرچه آن‌ها دوست دارند با دیگران تعامل داشته باشند، اما به دلیل ترس شدید از طرد شدن از تعامل اجتماعی اجتناب می‌کنند.

• اختلال شخصیت وابسته: این وضعیت با نیاز مداوم و مفرط به مراقبت توسط شخص دیگری مشخص می‌شود. همچنین شامل تسلیم بودن، نیاز به اطمینان مداوم و ناتوانی در تصمیم‌گیری است. افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته اغلب به شخص دیگری بسیار نزدیک می‌شوند و تلاش زیادی برای راضی نگه داشتن آن شخص صرف می‌کنند. آن‌ها تمایل به نشان دادن رفتار منفعلانه و چسبیده دارند و از جدایی می‌ترسند.

• اختلال شخصیت وسواسی اجباری (OCPD): این وضعیت با نیاز مداوم و شدید به نظم، کمال‌گرایی و کنترل (بدون جایی برای انعطاف) مشخص می‌شود که در نهایت باعث کندی یا اختلال در انجام یک کار می‌شود. همچنین می‌تواند در روابط تداخل ایجاد کند.

این یک بیماری جدا از اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) است که به عنوان یک اختلال اضطرابی طبقه‌بندی می‌شود. در حالی که افراد مبتلا به OCD معمولاً می‌دانند که OCD باعث رفتار آن‌ها می‌شود و می‌پذیرند که باید تغییر کنند، افراد مبتلا به OCPD معمولاً خودآگاهی کمی از رفتارهای خود دارند.

افراد ممکن است علائم بیش از یک اختلال شخصیت را داشته باشند.

بدترین نوع اختلال شخصیت کدام است؟

معمولاً چیزی به عنوان بدترین نوع اختلال شخصیت وجود ندارد. به طور کلی به دلیل عدم بینش نسبت به رفتارهایشان، درمان به سختی اتفاق می‌افتد. پیش‌آگهی در اختلالات شخصیت بد است؛ یعنی طولانی‌مدت بوده و برای درمان باید زمان زیادی صرف شود.

علائم اختلال شخصیت چیست؟

• اختلال شخصیت پارانوئید:

1. بی‌اعتماد است و نسبت به دیگران و دلایل اعمال آن‌ها بدگمان است.

2. معتقد است که دیگران بدون هیچ دلیلی برای آسیب رساندن به او تلاش می‌کنند.

3. به وفاداری دیگران شک می‌کند.

4. حاضر نیست به دیگران اعتماد کند.

5. از ترس اینکه دیگران از اطلاعاتشان علیه آن‌ها استفاده کنند، در اعتماد کردن به دیگران تردید دارد.

6. موقعیت‌هایی را که تهدیدآمیز نیستند به عنوان توهین یا حمله شخصی تلقی می‌کند.

7. نسبت به آنچه که تصور می‌کنند توهین‌آمیز است، عصبانی یا خصمانه رفتار می‌کنند.

8. عادت به کینه‌ورزی دارد.

9. اغلب مظنون است که همسر یا شریک جنسی بدون دلیلی برای وجود این احساس خیانت کرده است.

برای دریافت مشاوره فردی می توانید با مشاوران افرا کلینیک تماس حاصل فرمایید.

021-44273757 ، 021-44273767

• اختلال شخصیت اسکیزوئید

1. به نظر می‌رسد نسبت به دیگران سرد است یا علاقه‌ای ندارد.

2. تقریبا همیشه تنها بودن را انتخاب می‌کند.

3. در نحوه بیان احساسات محدودیت دارد.

4. نمی‌تواند از بیشتر فعالیت‌ها لذت ببرد.

5. نمی‌تواند نشانه‌های اجتماعی معمولی را انتخاب کند.

6. علاقه چندانی به داشتن رابطه جنسی با شخص دیگری ندارد.

• اختلال شخصیت اسکیزوتایپی

1. تفکر، باورها، گفتار یا رفتار غیرعادی دارد.

2. چیزهای عجیبی را احساس می‌کند و تفکر عجیبی دارد؛ مانند شنیدن صدایی که نام آن‌ها را زمزمه می‌کند.

3. دارای احساسات صاف یا پاسخ‌های عاطفی است که از نظر اجتماعی غیرعادی هستند.

4. دارای اضطراب اجتماعی، از جمله راحت نبودن در برقراری ارتباط نزدیک با دیگران یا نداشتن روابط نزدیک.

5. به دیگران به گونه‌ای پاسخ می‌دهد که مناسب نیست یا نشان‌دهنده سوءظن یا عدم علاقه است.

6. دارای «تفکر جادویی» است - این باور که افکار آن‌ها می‌توانند بر افراد و رویدادهای دیگر تأثیر بگذارند.

7. معتقد است که برخی از حوادث یا رویدادهای اتفاقی پیام‌های پنهانی دارند.

• اختلال شخصیت مرزی

1. ترس شدیدی از تنهایی یا رها شدن دارد.

2. احساس پوچی مداوم دارد.

3. خود را ناپایدار یا ضعیف می‌بیند.

4. روابط عمیقی دارد که پایدار نیست.

5. خلق‌وخوی بالا و پایین دارد، اغلب به دلیل استرس هنگام تعامل با دیگران.

6. تهدید به خودآزاری می‌کند یا به گونه‌ای رفتار می‌کند که می‌تواند منجر به خودکشی شود.

7. اغلب بسیار عصبانی است.

8. رفتارهای تکانشی و پرخطر از خود نشان می‌دهد، مانند داشتن رابطه جنسی ناایمن، قمار یا پرخوری.

9. پارانویای مرتبط با استرس دارد که می‌آید و می‌رود.

• اختلال شخصیت هیستریونیک

1. همیشه به دنبال جلب توجه است.

2. بیش از حد احساسی یا نمایشی است یا احساسات جنسی را برای جلب توجه تحریک می‌کند.

3. به طرز چشمگیری نظرات خود را محکم بیان می‌کند اما حقایق یا جزئیات کمی برای پشتیبانی از آن‌ها دارد.

4. به راحتی توسط دیگران هدایت می‌شود.

5. دارای احساسات سطحی است که به سرعت تغییر می‌کند.

6. به ظاهر جسمی بسیار اهمیت می‌دهد.

7. فکر می‌کند روابط با دیگران نزدیکتر از آنچه که هستند است.

• اختلال شخصیتی خودشیفتگی

1. باورهایی در مورد خاص بودن و مهم‌تر بودن نسبت به دیگران دارد.

2. در مورد قدرت، موفقیت و جذاب بودن برای دیگران فانتزی دارد.

3. نیازها و احساسات دیگران را درک نمی‌کند.

4. حقیقت را در مورد دستاوردها یا استعدادها بیان می‌کند.

5. انتظار تحسین مداوم دارد و می‌خواهد مورد تحسین قرار گیرد.

6. نسبت به دیگران احساس برتری می‌کند و درباره آن لاف می‌زند.

7. بدون دلیل موجه انتظار لطف و مزیت دارد.

8. اغلب از دیگران سوءاستفاده می‌کند.

9. به دیگران حسادت می‌کند یا معتقد است که دیگران به آن‌ها حسادت می‌کنند.

• اختلال شخصیت ضد اجتماعی

1. نسبت به نیازها یا احساسات دیگران اهمیت چندانی نمی‌دهد.

2. اغلب دروغ می‌گوید، دزدی می‌کند، از نام‌های جعلی استفاده می‌کند و دیگران را بد می‌داند.

3. برخوردهای مکرر با قانون دارد.

4. اغلب حقوق دیگران را نقض می‌کند.

5. پرخاشگر و اغلب خشن است.

6. در مورد امنیت شخصی یا ایمنی دیگران اهمیت چندانی نمی‌دهد.

7. تکانشی رفتار می‌کند.

8. اغلب بی‌پروا است.

9. از تأثیر منفی رفتار خود بر دیگران، پشیمان نمی‌شود یا درصد آن خیلی کم است.

• اختلال شخصیت اجتنابی

1. نسبت به انتقاد یا رد شدن بسیار حساس است.

2. به اندازه کافی خوب، مهم یا جذاب نیست.

3. در فعالیت‌های کاری که شامل تماس با دیگران است شرکت نمی‌کند.

4. جدا شده است.

5. فعالیت‌های جدید را امتحان نمی‌کند و دوست ندارد با افراد جدید ملاقات کند.

6. در محیط‌های اجتماعی و برخورد با دیگران به شدت خجالتی است.

7. از عدم تایید، خجالت یا مسخره شدن می‌ترسد.

• اختلال شخصیت وابسته

1. بیش از حد به دیگران تکیه می‌کند و این احساس را دارد که باید از او مراقبت شود.

2. نسبت به دیگران مطیع یا متمایل است.

3. می‌ترسد در صورت تنها ماندن از خود مراقبت کند.

4. به توانایی‌های خود بی‌اعتماد است.

5. برای گرفتن تصمیمات حتی کوچک به توصیه و دلداری زیادی از دیگران نیاز دارد.

6. به دلیل عدم اعتماد به نفس، شروع یا انجام پروژه‌ها برایش سخت است.

7. مخالفت با دیگران برایش سخت است، از ترس اینکه آن‌ها را تایید نکنند.

8. درمان یا سوءاستفاده ضعیف را تحمل می‌کند، حتی زمانی که گزینه‌های دیگر در دسترس باشد.

9. نیاز فوری به شروع یک رابطه جدید پس از پایان یک رابطه نزدیک دارد.

• اختلال شخصیت وسواسی اجباری

1. بیش از حد بر جزئیات، نظم و قوانین تمرکز می‌کند.

2. فکر می‌کند همه چیز باید کامل باشد و وقتی کمال به دست نمی‌آید ناراحت می‌شود.

3. نمی‌تواند یک پروژه را تمام کند؛ زیرا رسیدن به کمال ممکن نیست.

4. نیاز به کنترل افراد، وظایف و موقعیت‌ها دارد.

5. نمی‌تواند به دیگران وظایف محول کند.

6. دوستان و فعالیت‌های لذت‌بخش را به دلیل تمرکز بیش از حد روی کار یا پروژه نادیده می‌گیرد.

7. نمی‌توانید اشیاء شکسته یا بی‌ارزش را دور بیندازید.

8. سفت و سرسخت است.

9. در مورد اخلاق یا ارزش‌ها انعطاف‌پذیر نیست.

10. کنترل بسیار شدیدی بر بودجه‌بندی و خرج کردن پول دارد.

درمان اختلال شخصیت چیست؟

اختلالات شخصیت یکی از دشوارترین اختلالات برای درمان در روانپزشکی است؛ و این عمدتاً به این دلیل است که افراد مبتلا به اختلالات شخصیت فکر نمی‌کنند رفتارشان مشکل‌ساز است، بنابراین اغلب به دنبال درمان نیستند.

حتی اگر فردی مبتلا به اختلال شخصیت به دنبال درمان باشد، طب مدرن هنوز گزینه‌های درمانی موجود را ندارد – در حال حاضر هیچ دارویی برای درمان اختلال شخصیت تایید نشده است. اما داروهایی وجود دارند که می‌توانند به علائم اضطراب و افسردگی کمک کنند، که در افراد مبتلا به اختلال شخصیت رایج است.

اما روان‌درمانی‌ می‌تواند به مدیریت اختلالات شخصیت کمک کند. روان‌درمانی اصطلاحی برای انواع تکنیک‌های درمانی است که هدف آن کمک به شناسایی و تغییر احساسات، افکار و رفتارهای نگران‌کننده است. کار با یک متخصص سلامت روان، مانند یک روانشناس یا روانپزشک، می‌تواند برای شما و خانواده شما پشتیبانی، آموزش و راهنمایی ارائه دهد.

اهداف اصلی روان‌درمانی برای درمان اختلالات شخصیت عبارتند از:

• کاهش پریشانی فوری، مانند اضطراب و افسردگی.

• کمک به فرد برای درک اینکه مشکلات او درونی است و ناشی از افراد یا موقعیت‌های دیگر نیست.

• کاهش رفتارهای ناسالم و نامطلوب اجتماعی.

• اصلاح ویژگی‌های شخصیتی که باعث ایجاد مشکلات می شود.

انواع مختلفی از روان‌درمانی وجود دارد و هر اختلال شخصیت به انواع مختلفی نیاز دارد.

به عنوان مثال، مطالعات نشان می‌دهند که رفتاردرمانی دیالکتیکی (DBT) برای درمان مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی مؤثر است و افراد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک اغلب از درمان شناختی-رفتاری (CBT) بهره می‌برند.

تفاوت اختلال روانی و اختلال شخصیت

اختلال شخصیت نوعی اختلال روانی است که در آن الگوی فکری، عملکردی و رفتاری سفت و سخت و ناسالم وجود دارد. فرد مبتلا به اختلال شخصیت در درک و ارتباط با موقعیت‌ها و افراد مشکل دارد. این باعث مشکلات و محدودیت‌های قابل توجهی در روابط، فعالیت‌های اجتماعی، کار و مدرسه می‌شود.

بیماری روانی که اختلالات سلامت روان نیز نامیده می‌شود، به طیف گسترده‌ای از شرایط سلامت روان اشاره دارد - اختلالاتی که بر خلق و خو، تفکر و رفتار شما تأثیر می‌گذارد. نمونه‌هایی از بیماری‌های روانی عبارتند از افسردگی، اختلالات اضطرابی، اسکیزوفرنی، اختلالات خوردن و رفتارهای اعتیادآور.

اختلالات شخصیت دسته‌ای متمایز از اختلالات روانی هستند که با الگوهای پایدار رفتار، شناخت و تجربیات درونی مشخص می‌شوند که به طور قابل توجهی از انتظارات جامعه منحرف می‌شوند و باعث ایجاد اختلال در جنبه‌های مختلف زندگی می‌شوند. این اختلالات در درجه اول بر ویژگی‌های شخصیتی افراد و نحوه کلی تعامل آن‌ها با دیگران تأثیر می‌گذارد. از سوی دیگر، سایر اختلالات، مانند اختلالات خلقی (مانند افسردگی، اختلال دوقطبی)، اختلالات اضطرابی (مانند اختلال اضطراب فراگیر، اختلال هراس) و اختلالات روان‌پریشی (مانند اسکیزوفرنی)، در درجه اول بر خلق و خو و افکار فرد تأثیر می‌گذارند.

چگونه با افرادی که اختلال شخصیت دارند رفتار کنیم؟

• خودآموزی: در مورد اختلال شخصیت خاصی که شما یا کسی که می‌شناسید با آن سر و کار دارید، بیاموزید. درک علائم، علل و گزینه‌های درمانی می‌تواند به شما کمک کند تا وضعیت را بهتر هدایت کنید.

• تشویق درمانی: فرد مبتلا به اختلال شخصیت را تشویق کنید تا به دنبال درمان باشد. روان‌درمانی مانند رفتار درمانی دیالکتیکی یا درمان شناختی-رفتاری می‌تواند در مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی موثر باشد.

• مرزها را تعیین کنید: در روابط خود با افراد مبتلا به اختلالات شخصیت، مرزهای روشن و سالمی را تعیین کنید. این مسئله به محافظت از رفاه شما کمک می‌کند و اطمینان حاصل خواهید کرد که رفتار مضر را فعال نمی‌کنید.

• مراقبت از خود را تمرین کنید: مراقبت از سلامت روانی و عاطفی خود در هنگام برخورد با اختلالات شخصیتی بسیار مهم است. از دوستان، خانواده یا درمانگران کمک بگیرید تا به شما کمک کنند تا با هر استرس یا چالشی که ممکن است پیش بیاید کنار بیایید.

• برقراری ارتباط موثر: هنگام تعامل با فرد مبتلا به اختلال شخصیت، سعی کنید با آرامش و قاطعیت ارتباط برقرار کنید. برای بیان احساسات و نیازهای خود از جملات «من» استفاده کنید و از سرزنش یا انتقاد از آن‌ها بپرهیزید.

مشکلات زندگی با افراد دارای اختلال شخصیت چیست؟

زندگی با افراد دارای اختلالات شخصیت می‌تواند چندین چالش و دشواری ایجاد کند. مشکلات در رابطه، انزوای اجتماعی، بی‌ثباتی عاطفی، رفتار تکانشی، خودانگاره ضعیف و عزت نفس پایین، اختلالات روانی همراه از علائمی هستند که در زندگی با این افراد مشکل‌ساز خواهند بود.

ازدواج با افراد دارای اختلال شخصیت چگونه است؟

بدیهی است که بیماران مبتلا به اختلالات شخصیتی می‌توانند در رعایت معیارهایی که به رضایت زناشویی کمک می‌کند، دچار مشکل شوند و از سوی دیگر معیارهای مرتبط با علل گسست رابطه را به راحتی برآورده کنند. افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی مشکلات اساسی در شروع و ادامه رابطه با شریک زندگی دارند. آن‌ها توانایی غیرعمدی برای ایجاد و حفظ روابط مشکل‌دار دارند. ارتباط بین ازدواج ناکارآمد و مشکلات شخصیتی شرکا ممکن است مبنای درک ناکافی از رفتار یک یا هر دو شریک باشد. افراد مبتلا به اختلال شخصیت سوءتفاهم‌های متعددی و تفسیرهای نادرست را تجربه می‌کنند، ارتباط ضعیفی برقرار می‌کنند و در روابط بین فردی نسبت به پرخاشگری کلامی و فیزیکی هوشیارتر هستند. آن‌ها نمی‌دانند که اساس مبارزات تجربه شده منشأ در فرآیندهای درون فردی و رابطه آن‌ها با جهان دارد. افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی خاص تمایل دارند به دنبال و ایجاد یک شراکت با ثبات آسیب‌شناختی باشند. برای درک پویایی چنین روابطی، ابتدا بررسی ویژگی‌های شخصیتی باید ضروری باشد. درک الگوهای شخصیتی ناسازگار در زمینه رابطه باید برای هر دو طرف سودمند باشد.

میزان شیوع اختلال شخصیت در ایران

برخی تحقیقات نشان می‌دهند که اختلالات شخصیت می‌توانند در جمعیت عمومی ایران شایع باشند. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ در تهران نشان داد که شیوع اختلال شخصیت نرمال به طور کلی در این شهر حدود ۸٪ است. همچنین، مطالعات دیگر نشان می‌دهند که اختلالات شخصیت یکی از عوامل مرتبط با افزایش خطر اعتیاد به مواد مخدر در ایران است.

با این حال، برای اطلاعات دقیق‌تر در مورد شیوع اختلالات شخصیت در ایران، بهتر است به مطالعات و تحقیقات جدیدتر و معتبر در این زمینه مراجعه کنید.

آیا اختلال شخصیت جنسیتی است؟

اختلال شخصیت یک الگوی پایدار از تجربه و رفتار درونی است که به طور قابل توجهی از انتظارات فرهنگ فرد منحرف می شود، فراگیر و انعطاف ناپذیر است، در نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود، در طول زمان پایدار است و منجر به پریشانی یا اختلال می‌شود. آگاهی روزافزونی از اهمیت جنسیت در درمان و تحقیقات پزشکی وجود داشته است و سوگیری جنسیتی با توجه به معیارهای اختلالات شخصیت بحث برانگیز بوده است.

اختلال شخصیت چگونه به وجود می‌آید؟

• ژنتیک: ژن‌های شما در شکل گیری شخصیت شما نقش دارند. برخی از صفات ممکن است از والدین شما به ارث رسیده باشد، و این ویژگی‌ها اغلب به عنوان خلق‌وخوی شما شناخته می‌شود. عوامل ژنتیکی می‌تواند احتمال ابتلای فرد به اختلال شخصیت را افزایش دهد.

• محیط: عوامل محیطی نیز در ایجاد اختلالات شخصیت نقش دارند. این شامل:

  • محیط اطراف: محیط شما، از جمله اتفاقاتی که برای شما و در اطراف شما رخ می‌دهد، بر شخصیت شما تأثیر می‌گذارد. تجارب دوران کودکی، پویایی خانواده و زمینه فرهنگی همگی نقش دارند.

  • روابط: الگوهای تعامل با اعضای خانواده و دیگران بر شکل‌گیری شخصیت تأثیر می‌گذارد. روابط ناکارآمد یا تجربیات آسیب‌زا می‌تواند به ویژگی‌های شخصیتی ناسازگار کمک کند.

• تعامل ژن‌ها و محیط: هم ژنتیک و هم محیط برای شکل دادن به شخصیت با هم تعامل دارند. استعداد ژنتیکی شما ممکن است شما را مستعدتر کند، اما عوامل محیطی باعث بروز اختلالات شخصیتی می‌شود.

چگونه بفهمیم اختلال شخصیت داریم؟

برای اینکه متوجه شوید، آیا دچار اختلال شخصیت هستید، ممکن است لازم باشد:

• یک معاینه فیزیکی انجام دهید و به سؤالات مربوط به سلامتی خود پاسخ دهید.

• تحت ارزیابی سلامت روان قرار بگیرید.

• علائم خود را با دستورالعمل‌های استاندارد مقایسه کنید.

• تحت آزمایش عصب روانشناختی قرار بگیرید.

از طرف دیگر، می‌توانید آزمون اختلال شخصیت را انجام دهید تا مشخص کنید آیا علائم شما ممکن است نشان دهنده اختلال شخصیت باشد یا خیر. روش‌های مختلفی برای تشخیص اختلالات شخصیت در عمل بالینی وجود دارد، از جمله مقیاس‌های خودگزارشی روان‌سنجی، آزمون‌های فرافکنی، مصاحبه‌های ساختاریافته، نیمه ساختاریافته و باز.

افراکلینیک با تیم متبحر خود در زمینه تشخیص و درمان اختلالات شخصیت می‌تواند در این راه حامی شما باشد.