اختلال اضطراب فراگیر (gad چیست)

این طبیعی است که هر از گاهی احساس اضطراب کنید، به خصوص اگر زندگی شما به صورت بالقوه پر فشار و پر استرس باشد. با این حال، اضطراب و نگرانی بیش از حد و مداوم که کنترل آن دشوار است و با عملکرد روزمره تداخل دارد، می‌تواند نشانه ای از اختلال اضطراب فراگیر باشد.

اختلال اضطراب فراگیر یا gad چیست؟

اختلال اضطراب فراگیر (GAD) یک حالت مزمنی از نگرانی و تنش شدید بوده و اغلب بدون محرک خاصی اتفاق می‌افتد. مبتلایان به GAD به طور مداوم فاجعه‌ای را پیش‌بینی می‌کنند و اغلب نگران سلامتی، پول، خانواده یا کار هستند. صرفاً گذراندن روز باعث اضطراب آن‌ها می‌شود.

افراد مبتلا به GAD نمی‌توانند نگرانی‌های خود را از بین ببرند، حتی زمانی که می‌دانند این اضطراب‌ها بی‌دلیل هستند. افراد مبتلا به GAD ممکن است نتوانند آرام شوند و اغلب در به خواب رفتن یا خواب ماندن مشکل دارند. نگرانی آن‌ها با علائم فیزیکی مانند لرزش، انقباض، تنش عضلانی، سردرد، تحریک‌پذیری، تعریق، گرگرفتگی و احساس سبکی سر یا نفس نفس زدن همراه است.

بسیاری از افراد مبتلا به GAD به راحتی غافلگیر می‌شوند. آن‌ها احساس خستگی می‌کنند، در تمرکز مشکل دارند و ممکن است از افسردگی رنج ببرند. GAD ممکن است شامل حالت تهوع، مراجعه مکرر به سرویس بهداشتی، یا احساس وجود توده در گلو باشد.

هنگامی که سطح اضطراب آن‌ها خفیف است، افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر می‌توانند از نظر اجتماعی فعالیت خود را داشته باشند و شغل خود را حفظ کنند، اما اگر اضطراب آن‌ها شدید باشد، ممکن است در انجام ساده‌ترین فعالیت‌های روزانه نیز دچار مشکل شوند.

زنان دو برابر مردان در معرض ابتلا به این اختلال هستند. اضطراب فراگیر می‌تواند در هر نقطه‌ای از چرخه زندگی شروع شود، اما معمولا بین دوران کودکی و میانسالی ایجاد می‌شود. شیوع این تشخیص در میانسالی به اوج خود می‌رسد و در سال‌های آخر زندگی کاهش می‌یابد.

سایر اختلالات اضطرابی، افسردگی یا اختلال مصرف مواد اغلب با GAD همراه هستند. اختلال اضطراب فراگیر معمولاً با دارودرمانی یا درمان شناختی-رفتاری درمان می‌شود، اما اختلال‌های همراه نیز باید با استفاده از درمان‌های مناسب درمان شوند.

برای دریافت مشاوره فردی می توانید با مشاوران افرا کلینیک تماس حاصل فرمایید.

021-44273757 ، 021-44273767

GAD مخفف چیست

GAD مخفف واژه‌های Generalized anxiety disorder بوده و معنای آن اختلال اضطراب فراگیر یا منتشر است. GAD به این معنی است که شما دائماً نگران هستید و نمی‌توانید آن را کنترل کنید. ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی زمانی GAD را تشخیص می‌دهند که نگرانی شما در بیشتر روزها و حداقل برای 6 ماه اتفاق می‌افتد. GAD یکی از شایع‌ترین اختلالات روانی در ایالات متحده است.

معنی GAD در پزشکی

اختلال اضطراب فراگیر (GAD) یک نوع خاص از اختلال اضطراب است. بیشتر مردم در مواقعی نگران سلامتی، شغل، پول یا خانواده خود هستند، اما افراد مبتلا به GAD در مورد این چیزها و موارد دیگر اضطراب را تجربه می‌کنند، به نحوی که دائمی، شدید و اذیت‌کننده است.

اختلال اضطراب فراگیر در کودکان

کودک مبتلا به GAD نگرانی و ترس زیادی دارد که دلیل واقعی و بیرونی ندارد. نگرانی ممکن است شدیدتر از آن چیزی باشد که شرایط به آن نیاز دارد. کودکان یا نوجوانان مبتلا به GAD اغلب نگران چیزهای زیادی هستند، مانند:

• رویدادهای آینده
• رفتارهای گذشته
• پذیرش اجتماعی
• مسائل خانوادگی
• توانایی‌های شخصی آن‌ها
• عملکرد مدرسه

همه کودکان و نوجوانان کمی اضطراب دارند. این یک بخش طبیعی از رشد است. اما گاهی‌اوقات نگرانی‌ها و ترس‌ها از بین نمی‌روند. آن‌ها ممکن است با فعالیت‌های عادی کودک تداخل داشته باشند. در این موارد ممکن است اختلال اضطرابی وجود داشته باشد.

کارشناسان معتقدند اختلال اضطراب فراگیر در کودکان، هم توسط عوامل بیولوژیکی و هم عوامل محیطی ایجاد می‌شود. کودک ممکن است تمایل به مضطرب بودن را به ارث ببرد. عدم تعادل 2 ماده شیمیایی در مغز (نوراپی نفرین و سروتونین) به احتمال زیاد نقش مهمی را ایفا می‌کند.

کودک همچنین می‌تواند اضطراب و ترس را از اعضای خانواده و دیگران بیاموزد. برای مثال، کودکی با والدینی که از رعد و برق می‌ترسند، ممکن است یاد بگیرند که از رعد و برق بترسند. یک رویداد آسیب‌زا نیز ممکن است باعث GAD شود. این می‌تواند شامل مواردی مانند مرگ والدین، طلاق، یا تصادف یا بیماری جدی خانوادگی باشد.

علل اختلال اضطراب فراگیر

علت دقیق GAD به طور کامل شناخته نشده است، اگرچه به احتمال زیاد ترکیبی از چندین عامل در آن نقش دارند. بنا بر تحقیقات انجام شده، برخی از دلایل شکل‌گیری اختلال اضطراب منتشر عبارت‌اند از:

• وراثت: ژن‌هایی که از والدین یا دیگر اعضای خانواده خود به ارث می‌برید در شکل‌گیری این اختلال دخالت دارند
• تجربیات ناخوشایند: داشتن سابقه تجربیات استرس زا یا آسیب زا مانند خشونت خانگی، کودک آزاری یا قلدری
• بیماری مزمن: رنج بردن طولانی مدت از بیماری‌های دردناکی مانند آرتریت روماتوئید
• اعتیاد: داشتن سابقه سوء‌مصرف الکل و یا مواد مخدر

علائم اضطراب فراگیر (کیا اختلال اضطراب فراگیر دارن)

علائم اختلال اضطراب فراگیر متفاوت است؛ اما به طور کلی شامل موارد زیر هستند:

1. نگرانی یا اضطراب مداوم در مورد تعدادی از زمینه‎ها که با تأثیر رویدادها تناسب ندارد.
2. فکر کردن بیش از حد به برنامه‌ها و راه‌حل‌ها و تصور بدترین نتایج ممکن
3. درک موقعیت‌ها و رویدادها به شکل تهدیدکننده، حتی زمانی که اینگونه نیست
4. مشکل در رسیدگی به عدم قطعیت
5. عدم تصمیم‌گیری و ترس از تصمیم‌گیری اشتباه
6. ناتوانی در کنار گذاشتن یا رها کردن یک نگرانی
7. ناتوانی در آرامش داشتن؛ احساس بی‌قراری و احساس سرگیجه
8. مشکل در تمرکز، یا احساس اینکه ذهن شما «خالی می‌شود»

علائم و نشانه‌های فیزیکی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. خستگی
2. مشکل خواب
3. تنش عضلانی یا درد عضلانی
4. لرزش، احساس انقباض
5. عصبی بودن یا به راحتی مبهوت شدن
6. تعریق
7. حالت تهوع، اسهال یا سندرم روده تحریک‌پذیر
8. تحریک‌پذیری

در مواردی ممکن است احساس نگرانی شدید در مورد امنیت خود یا عزیزانتان داشته باشید، یا ممکن است احساس کلی داشته باشید که اتفاق بدی در شرف وقوع است.

اضطراب، نگرانی یا علائم جسمی شما باعث ناراحتی قابل توجهی در زمینه‌های اجتماعی، کاری یا سایر زمینه‌های زندگی شما می‌شود. نگرانی‌ها می‌توانند از یک نگرانی به نگرانی دیگر تغییر کنند و با گذشت زمان و سن تغییر یابند.

اختلال اضطراب فراگیر چقدر شایع است؟

در ایالات متحده، اختلال اضطراب فراگیر 8/6 میلیون نفر را تحت تاثیر قرار داده است. با این حال تنها 2/43 درصد از این افراد  درمان دریافت می‌کنند. تحقیقات نشان می‌دهند که زنان دوبرابر مردان به اختلال اضطراب منتشر مبتلا می‌شوند.

تفاوت اختلال اضطراب فراگیر و وسواس فکری عملی

افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی از رفتارهایی تکراری اعم از تشریفات فیزیکی یا ذهنی به نام اجبار  برای تسکین استرس ناشی از وسواس استفاده می‌کنند. این رفتارهای اجباری از این باور سرچشمه می‌گیرند که رفتار می‌تواند از وقوع یک پیامد ترسناک جلوگیری کند. نمونه‌ای از این اجبارها، شستن بیش از حد و تشریفاتی دست‌ها برای جلوگیری از آلودگی است.

در اختلال اضطراب منتشر GAD، افراد تمایل زیادی به نگرانی دارند و گاهی اوقات به دنبال اطمینان از دیگران هستند. با این حال، آنها معمولاً برای مقابله با اضطراب فراگیر رفتارهای اجباری و تشریفاتی نیستند.

بیشتر بخوانید: اختلال اضطراب اجتماعی

تشخیص اختلال اضطراب فراگیر

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ملاک‌های زیر را برای تشخیص اختلال اضطراب فراگیر مطرح کرده است:

• اضطراب و نگرانی بیش از حد برای حداقل شش ماه.
• مشکل در کنترل موارد نگران کننده
• اضطراب منجر به پریشانی قابل توجه یا اختلال در عملکرد روزانه می شود.
• اضطراب ناشی از یک علت فیزیکی (مانند مشکلات تیروئید یا مصرف مواد) نیست.

این اضطراب همچنین با سه یا بیشتر از علائم زیر برای حداقل شش ماه همراه است:

• بی قراری یا احساس سرگیجه 
• به راحتی خسته شدن 
• مشکل در تمرکز 
• تنش عضلانی
• مشکلات خواب
• تحریک پذیری

اگر با توجه به علائم ذکر شده فکر می‌کنید به اختلال اضطراب منتشر مبتلا هستید، می‌توانید برای دریافت کمک حرفه‌ای از متخصصان سلامت روان افراکلینیک با ما در ارتباط باشید.

درمان قطعی اختلال اضطراب فراگیر (روش ها و راه حل)

اختلال اضطراب فراگیر می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره شما داشته باشد، اما چندین روش درمانی مختلف در دسترس هستند که می‌توانند علائم شما را کاهش دهند. این روش‌ها در دو دسته کلی قرار می‌گیرند: روان‌درمانی و دارودرمانی.

تکنیک‌های درمانی اختلال اضطراب فراگیر

دارودرمانی و درمان شناختی-رفتاری (CBT) رایج‌ترین درمان‌های توصیه‌شده برای این اختلال هستند. تعدادی از داروهایی که در ابتدا برای درمان افسردگی تایید شده بودند برای اختلالات اضطرابی موثر هستند. این‌ها باید چند هفته قبل از شروع محو شدن علائم مصرف شوند، بنابراین مهم است که ناامید نشوید و مصرف این داروها را متوقف نکنید. آن‌ها به فرصتی برای کار نیاز دارند. توجه داشته باشید برای مصرف دارو حتماً به روانپزشک مراجعه کنید.

روان‌درمانی برای اختلال اضطراب فراگیر

روان‌درمانی که به آن مشاوره روان‌شناختی نیز گفته می‌شود، اصطلاحی برای انواع تکنیک های درمانی است که هدف آن‌ها کمک به فرد در شناسایی و تغییر احساسات، افکار و رفتارهای ناسالم است. روان درمانی با یک متخصص بهداشت روانی آموزش دیده و دارای مجوز، مانند روان‌شناس و یا روان‌پزشک انجام می‌شود. روان‌درمانگر می‌تواند به شما کمک کند تا درک بهتری از رفتارها، افکار و احساسات خود پیدا کنید و الگوهای ناسازگارانه در شخصیت خود را تغییر دهید.

بهترین درمان اختلال اضطراب فراگیر، روان‌درمانی با رویکرد شناختی رفتاری است. متخصصان سلامت روان اغلب از درمان شناختی رفتاری (CBT) به طور خاص برای کمک به درمان GAD استفاده می کنند. در طول درمان CBT، متخصص سلامت روان به شما کمک می‌کند افکار و احساسات خود را از نزدیک ببینید. در طی مسیر درمان متوجه خواهید شد که چگونه افکار ناکارآمد و نگرانی بیش از حد بر اعمال شما تأثیر می گذارد. از طریق درمان شناختی رفتاری یا CBT، می‌توانید افکار تحریف شده و رفتارهای منفی یا نگران‌کننده را بیاموزید و یاد بگیرید که الگوها و عادات فکری سالم تری را اتخاذ کنید.

درمان دارویی برای اختلال اضطراب فراگیر

روانپزشک شما ممکن است برای مقابله با GAD برای شما دارو تجویز کند. انواع مختلف دارو برای درمان قطعی اختلال اضطراب فراگیر عبارت‌اند از:

داروهای ضد افسردگی: متخصصان سلامت روان معمولاً داروهای ضد افسردگی از دسته مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) و مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs) را برای درمان افسردگی تجویز می‌کنند، اما این دسته از داروها همچنین می‌توانند به درمان علائم اختلال اضطراب منتشر کمک کنند. باید توجه داشت که ممکن است چندین هفته طول بکشد تا اثرات داروها نمایان شود.

داروهای ضد اضطراب: بنزودیازپین‌ها، که داروهای آرام‌بخش ضد اضطراب هستند، می‌توانند به مدیریت اشکال شدید اختلال اضطراب فراگیرکمک کنند. آنها می‌توانند در کاهش سریع اضطراب بسیار مؤثر باشند. اما باید در نظر داشت که در برخی افراد تحمل دارویی نسبت به بنزودیازپین‌ها اتفاق می‌افتد به این معنی که به مرور زمان برای رسیدن به اثر قبلی دارو،  به دوزهای بالاتر نیاز دارند. به همین دلیل، روان‌پزشک شما ممکن است در صورت نیاز آنها را فقط برای دوره‌های کوتاهی تجویز کند. بوسپیرون یکی دیگر از داروهای ضد اضطراب است که می تواند به درمان اختلال اضطراب فراگیر کمک کند. بوسپیرون سه تا چهار هفته طول می‌کشد تا به طور کامل موثر واقع شود.

درصورتی که اضطراب شدیدی را به صورت مداوم تجربه می‌کنید و قادر به کنترل و مدیریت کردن آن نیستید، می‌توانید جهت مشاوه و دریافت درمان دارویی با روانپزشکان افراکلینیک در ارتباط باشید.

پیشگیری و کنترل اختلال اضطراب فراگیر

علل دقیق اضطراب و اختلالات اضطرابی ناشناخته است. این امر جلوگیری از اختلالات اضطرابی یا پیش‌بینی اینکه چه کسی به این اختلالات مبتلا خواهد شد را دشوار می‌کند. با این حال، تحقیقات زیادی در این زمینه در حال انجام هستند و اقداماتی وجود دارد که می توانید برای کاهش اضطراب و به حداقل رساندن آسیب‌های آن انجام دهید. برخی از این اعمال پیش‌گیرانه عبارت هستند از:

مداخله زودهنگام

مطالعات نشان می‌دهند که مداخله زودهنگام برای کودکانی که علائم اضطراب را نشان می‌دهند در کاهش طولانی مدت مشکلات و پیش‌گیری از ابتلا به اختلالات اضطرابی در بزرگسالی موثر است. یافته‌های مطالعه‌ای که در مجله Clinical Psychology Trusted Source منتشر شده است نشان می‌دهد کودکان پیش دبستانی که والدین آن‌ها زودتر برای کنترل اضطراب فرزندشان مداخله کردند، نتایج بهتری گرفتند. کودکانی که برای این مطالعه انتخاب شده بودند، پریشانی، ترس و رفتارهای گوشه‌گیری را نشان می‌دادند که عوامل خطر برای ابتلای بعدی به اختلالات اضطرابی هستند. در این مطالعه خاص، والدین در یک برنامه آموزش آگاهی از اضطراب شرکت کردند. کودکانی که والدین آنها در برنامه آموزشی شرکت کرده بودند، بسیار بیشتر احتمال داشت که با اضطراب تشخیص داده شوند و روند درمان را به صورت زودهنگام و پیش‌گیرانه طی کنند.

توجه به نتایج این مطالعه به ما یادآور می‌شود که مراجعه زودهنگام به متخصصان سلامت روان برای تشخیص و درمان اختلالات روانی اهمیت بسیار بالایی دارد. برخی افراد به علت نگرانی از برچسب خوردن و یا دست کم گرفتن درمان‌های روان‌شناختی ممکن است درمان مشکلات روانی خود را به تاخیر بیندازند و این امر می‌تواند از میزان اثربخشی درمان بکاهد.

کاهش استرس

اگر اضطراب زیادی تجربه می‌کنید، مهم است که استرس و فشار را در زندگی خود کاهش دهید. بهتر است راه هایی برای آرامش پیدا کنید. ورزش می‌تواند یک راه عالی برای از بین بردن استرس باشد. راه‌های زیادی برای گنجاندن ورزش در برنامه روزانه وجود دارد؛ به عنوان مثال:

• پیاده روی منظم
• پیوستن به یک کلاس ورزشی یا باشگاه
• تمرین یوگا

علاوه بر ورزش، ممکن است بخواهید از کارهای روزمره به خودتان استراحتی بدهید یا برای تعطیلات برنامه‌ریزی کنید. اگر از سرگرمی خاصی لذت می‌برید، سعی کنید برای آن وقت بگذارید و به طور کلی کارهایی را انجام دهید که به شما احساس بهتر و آرامش بیشتری می‌دهد.

تغذیه مناسب

داشتن یک رژیم غذایی سالم می‌تواند باعث شود هم از نظر جسمی و هم روانی احساس بهتری داشته باشید. روی انتخاب غذا وسواس نداشته باشید اما سعی کنید غذاهای متنوع و تازه و سالم بخورید. حتی الامکان از میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل استفاده کنید. از غذاهای چرب، شیرین، پرچرب و فرآوری‌شده تا جای ممکن خودداری کنید. به یاد داشته باشید که آنچه بدن شما را تغذیه می‌کند مغز شما را نیز تغذیه می‌کند.

نوشتن

مطمئنا هیچ کسی شما را بهتر از خودتان نمی‌شناسد. داشتن یک دفتر خاطرات یک راه عالی برای ردیابی و تشخیص حالات و احساسات شماست. بسیاری از افراد متوجه شده‌اند که شناسایی و نوشتن مشکلاتشان، برخورد با آنها را آسان تر می‌کند. اگر در حال حاضر به روان‌درمانگر مراجعه می‌کنید، نوشتن افکار و احساساتتان می‌تواند به هر دوی شما کمک کند تا بفهمید چه چیزی باعث استرس شما می‌شود و چه چیزی به شما کمک می‌کند احساس بهتری داشته باشید.